Voor onze volgende vergeten held trekken we naar Nieuw Zeeland want daar werd op 18 juni 1936 Denis Clive Hulme geboren.

“Denny” Hulme was de zoon van Alfred Hulme. Deze hield zich bezig met vechtwedstrijden en had daarmee ooit een award gewonnen. Denny zelf gooide het over een andere boeg en volgde een opleiding als garagist. Hulme werd later actief als F1-rijder en mocht zichzelf in 1967 wereldkampioen noemen. Zijn debuut in de F1 maakte hij in 1965 en in dat jaar kon hij al meteen zijn eerste punten pakken. Bij Brabham was men tevreden over hem en daarom mocht hij het volgende seizoen zijn zitje behouden. Men zag op dat ogenblik duidelijk talent in hem maar Hulme moest zichzelf toch nog echt bewijzen.

Hulme won in 1967 enkele moeilijke wedstrijden maar had veel te danken aan de betrouwbaarheid bij Brabham. In Monaco en Duitsland wist hij duidelijk sterker te zijn dan zijn tegenstanders en het behalen van de wereldtitel werd een feit.

Hulme was niet enkel actief voor Brabham maar mocht in 1968 ook nog rijden voor McLaren. Bij McLaren moest hij in dat seizoen met oude motoren en een oud chassis rijden maar dat zou slechts een tijdelijke oplossing zijn. Wanneer het hele circus richting Spanje trekt, komt McLaren dan alsnog met de nieuwste snufjes op de proppen en krijgt Hulme de kans om nog eens voor de titel te strijden. Tijdens de finale in Mexico moet Hulme plots opgeven door een defect aan de ophanging van zijn wagen. Zijn kansen op de titel waren op dat ogenblik over.

Een ander opvallend moment van Hulme is zonder twijfel de GP van Brazilie in 1974. Wanneer een van zijn tegenstanders de controle over de wagen verliest gaat Hulme meteen hulp bieden. Revson was niet enkel een tegenstander op het circuit maar ook een van zijn beste vrienden naast de baan. Revson crashte zeer hard in de vangrails en ondanks alle moeite kon Hulme niets meer doen om het overlijden te voorkomen. Op dat ogenblik wilde Denny Hulme niet meer racen in de F1 en deelde hij mee de sport voor bekeken te houden. Hulme amuseerde zich wel nog in enkele andere takken van de autosport.

In 1992 nam Denny Hulme nog steeds deel aan races en wanneer hij in het Australische Bathurst zijn wagen plots aan de kant zet weet nog even niemand wat er met hem aan de hand is. Hulme was wel vaker te zien tijdens deze race want het was dan ook één van zijn favoriete circuits. Hulme was fysiek zeer sterk maar zou plotseling een hartaanval hebben gekregen in de wagen. Het laatste dat hij nog kon doen was de BMW M3 al glijdend aan de kant zetten om vervolgens ter plaatse te sterven. Hulme zou nog even over de radio hebben gemeld dat hij geen goed zicht meer had en dat er dus iets met hem scheelde.

Ook deze rijder staat dus in de boeken met zijn wereldtitel en is zonder twijfel zijn plaats daar waard. Hij had de eer te racen tegen rijders als Jackie Stewart, Jim Clark en Graham Hill.

Voor onze volgende vergeten held trekken we naar Nieuw Zeeland want daar werd op 18 juni 1936 Denis Clive Hulme geboren.
a:0:{}
“Denny” Hulme was de zoon van Alfred Hulme. Deze hield zich bezig met vechtwedstrijden en had daarmee ooit een award gewonnen. Denny zelf gooide het over een andere boeg en volgde een opleiding als garagist. Hulme werd later actief als F1-rijder en mocht zichzelf in 1967 wereldkampioen noemen. Zijn debuut in de F1 maakte hij in 1965 en in dat jaar kon hij al meteen zijn eerste punten pakken. Bij Brabham was men tevreden over hem en daarom mocht hij het volgende seizoen zijn zitje behouden. Men zag op dat ogenblik duidelijk talent in hem maar Hulme moest zichzelf toch nog echt bewijzen.

Hulme won in 1967 enkele moeilijke wedstrijden maar had veel te danken aan de betrouwbaarheid bij Brabham. In Monaco en Duitsland wist hij duidelijk sterker te zijn dan zijn tegenstanders en het behalen van de wereldtitel werd een feit.

Hulme was niet enkel actief voor Brabham maar mocht in 1968 ook nog rijden voor McLaren. Bij McLaren moest hij in dat seizoen met oude motoren en een oud chassis rijden maar dat zou slechts een tijdelijke oplossing zijn. Wanneer het hele circus richting Spanje trekt, komt McLaren dan alsnog met de nieuwste snufjes op de proppen en krijgt Hulme de kans om nog eens voor de titel te strijden. Tijdens de finale in Mexico moet Hulme plots opgeven door een defect aan de ophanging van zijn wagen. Zijn kansen op de titel waren op dat ogenblik over.

Een ander opvallend moment van Hulme is zonder twijfel de GP van Brazilie in 1974. Wanneer een van zijn tegenstanders de controle over de wagen verliest gaat Hulme meteen hulp bieden. Revson was niet enkel een tegenstander op het circuit maar ook een van zijn beste vrienden naast de baan. Revson crashte zeer hard in de vangrails en ondanks alle moeite kon Hulme niets meer doen om het overlijden te voorkomen. Op dat ogenblik wilde Denny Hulme niet meer racen in de F1 en deelde hij mee de sport voor bekeken te houden. Hulme amuseerde zich wel nog in enkele andere takken van de autosport.

In 1992 nam Denny Hulme nog steeds deel aan races en wanneer hij in het Australische Bathurst zijn wagen plots aan de kant zet weet nog even niemand wat er met hem aan de hand is. Hulme was wel vaker te zien tijdens deze race want het was dan ook één van zijn favoriete circuits. Hulme was fysiek zeer sterk maar zou plotseling een hartaanval hebben gekregen in de wagen. Het laatste dat hij nog kon doen was de BMW M3 al glijdend aan de kant zetten om vervolgens ter plaatse te sterven. Hulme zou nog even over de radio hebben gemeld dat hij geen goed zicht meer had en dat er dus iets met hem scheelde.

Ook deze rijder staat dus in de boeken met zijn wereldtitel en is zonder twijfel zijn plaats daar waard. Hij had de eer te racen tegen rijders als Jackie Stewart, Jim Clark en Graham Hill.