Voor het eerst sinds 1998 kent de Formule 1 terug een bandenmonopolie na het terugtrekken van Michelin. Motorevoluties zijn uitgesloten, behoudens enkele kleine aanpassingen, en tevens worden de toerentallen beperkt tot 19.000RPM. De 2 vrijdagse testen worden vervangen door één grote testdag op vrijdag, zonder enige beperkingen, ook niet qua motoren. Tot slot komt een hoop nieuwe rijders piepen aan het venster van de F1. Maar al dit staat slechts in de schaduw van de verschuivingen bij de Big Three: Renault, Ferrari en Mclaren.
Lange tijd had Michael Schumacher de sleutel tot alle pilotenwissels in handen. Fernando Alonso koos er echter al een jaar eerder voor om bij Renault te vertrekken en naar Mclaren over te stappen. Zondermeer een overgang die voor veel gefronste wenkbrauwen zorgde. Zijn ploegmaat zal niet de minste zijn: Lewis Hamilton. De kersverse GP2-kampioen, die al lange tijd een protégé van Ron Dennis is, zal naast de tweevoudig kampioen debuteren. Dennis wilde hem niet eerst een jaar laten testen, zoals het de gewoonte is, maar meende dat hij hem maar beter direct voor de leeuwen kon gooien. Een vurige Spanjaard die, samen met een rookie, in een ‘kilÂ’ team terechtkomt. Het belooft nu al gensters te geven. Wennen aan het team zal wel geen probleem vormen voor de wereldkampioen. Veel ervaring bij het team kon hij voor januari wel nog niet opdoen want Dennis moest hem loskopen voor amper 1 testdag. Hamilton kent het team al bijzonder goed. Hij zal trouwens zo rustig zijn race-ervaring kunnen opdoen, zonder enige druk, en zal ongetwijfeld nog veel kunnen bijleren van de wereldkampioen. Maar, hoewel hij van zichzelf uit of vanwege het team geen druk zal kennen, zullen de media wel druk op zijn schouders leggen. De eerste donkergekleurde in de F1 is PR-gezien immers uitermate interessant. Pedro de la Rosa en Gary Paffett worden de testrijders voor het komende seizoen. Voor beide racepiloten is de grote onbekende hun wagen. Mclaren heeft in recente jaren geen wagen kunnen voorrijden die twee van de cruciale race-pijlers, snelheid en betrouwbaarheid, combineerde. De stemmen die nu al opgaan in de paddock, zeggen dat de Britten wel de snelheid hebben, maar geen consistente snelheid, over langere stints. Indien dit zo verderloopt, wordt het opnieuw een zwaar jaar voor het team uit Woking.
Voor Ferrari contracteerde Luca di Montezemolo Räikkönen. Schumacher koos eieren voor zijn geld en ging op pensioen. Hij zag het niet zitten om naast de Fin te racen. Net als de switch van Alonso belooft dit ook wel vuurwerk te geven. De technische staf werd grondig geherstructureerd door o.a. het sabbatjaar van Rory Brawn. Mario Almondo, voordien actief als personeelsdirecteur, neemt zijn plaats in. Dit tot groot ongenoegen van Nigel Stepney die zich gepasseerd voelt. Het rommelt dus bij Ferrari. En dat is vermoedelijk nog maar het topje van de ijsberg. De wagen werd nog ontwikkeld door de equipe onder leiding van Brawn en dus die zal nog wel van hoge kwaliteit zijn. Wat de interne strubbelingen echter als gevolg hebben op de verdere evoluties valt nog af te wachten. Wat de testrijders betreft kunnen de roden het met Badoer en Gené niet beter getroffen hebben. Tijdens de tests hebben Massa en Räikkönen de snelheid van de wagen bij momenten al wel getoond, maar het is niet zoals in de dominante jaren. De betrouwbaarheid is tijdens de tests precies toch meer zoek in vergelijking met vroeger. Räikkönen zal hard moeten wennen. Een koude Fin in hét ‘warmsteÂ’ team van de F1, het is in het verleden al voor minder fout gegaan. Maar nu werken de Italianen dankzij Todt en Brawn anders, lees: niet meer op de traditioneel Italiaanse manier. Kimi heeft als voordeel dat hij de ganse crew van Schumacher krijgt, met Chris Dyer aan het hoofd ervan. Hij kan niet beter bediend worden.
Heikki Kovalainen kon zijn geluk niet op toen hij vernam dat hij van de bank mocht komen en zal racen
