China en zijn mysteries, China en de wereld. Het blijft een thema van alle tijden. “De hele opzet van automobielen is dat ze ons toelaten verre en onbekende horizonten te verkennen, niet dat ze elkaar najagen in kleine cirkeltjes”, Dat schreef de Franse krant “Le Matin” in 1907 en ze beschuldigde de organisatoren van autoraces ervan niet het volle potentieel van de automobiel uit te baten door ze over gesloten circuits te laten rijden (ook al waren die circuits dan, zoals in het geval van de GP van Frankrijk, wel 77 km lang!). En prompt werd er een grote en uitdagende wedstrijd aan gekoppeld : Parijs-Peking. De hamvraag was natuurlijk wie er bereid zou zijn om in de zomer van 1907 een trip per automobiel uit te voeren van Parijs naar Peking?

De presentielijst groeide aanvankelijk snel aan. Lieftst 25 teams wilden graag deelnemen maar toen de datum van vertrek naderbij kwam gooiden velen de handdoek. Deels omwille van de onoverzichtelijke taak die hen te wachten stond, deels omwille van de inschrijvingssom van 2200 francs. Aan de startstreep stonden uiteindelijk slechts 5 wagens : graaf De Dion, één van de grondleggers van de automobiel zelve, in zijn eigen De Dion-Bouton, vastbesloten aan te tonen dat zijn wagen zulk huzarenstuk tot een goed einde kon brengen. Graaf Borghese, adelijke afstammeling uit Italie met Barzini, die in exclusiviteit zijn verhaal verkocht aan “The Daily Telegraph” en mekanieker Guizzardi. Ze reden een Itala wagen uit de fabrieken in Turijn. Verder de equipes van Cormier/Longini en Collignon/Bizac, beiden eveneens in een De Dion-Bouton. Vervolledigden de lijst, Auguste Pons en Octave Focault in een driewieler-auto en ziedaar : Charles Goddard met Jean Du Taillis in een Nederlandse 4-cylinder Spyker auto! Aangezien er geen wegen noch wegenkaarten bestonden en de mannen slechts een summiere kennis van geografie hadden was de Spyker rood-wit-blauw geschilderd met de woorden Siberie – Moscow – Deutschland op de flanken vermeld.

Om de moesson te vermijden werd de reisweg omgedraaid : de start zou in Peking worden gegeven. De Chinese machtshebbers werkten tegen aangezien ze geloofden dat het zien van deze technische vooruitgang de zielen van de werkende Chinezen zou bederven. Uiteindelijk startte op 10 juni 1907 de karavaan. Graaf Borghese reed om 8 uur in de morgen door Peking, China had zijn eerste autorace. De tocht ging door de Gobi woestijn, het onherbergzame Siberië, soms met de trein, soms getrokken door lastdieren, dit alles dikwijls in gietende regen in open wagens. Het was een helletocht maar om kwart na vier op de 10de augustus 1907 reed graaf Borghese triomfantelijk Parijs binnen in zijn Italiaanse Itala-wagen. De tweede over de finish was de Nederlandse Spyker, op 30 augustus, met een achterstand van 20 dagen dus.

De tijden zijn anno 2006 zwaar veranderd. Racewagens rijden weer “achter elkaar in rondjes”. De Chinezen zijn niet meer weigerachtig om voorbeelden van Westerse technologie te zien, voorbeelden zoals hoogtechnologische F1-racewagens. Daartoe hebben ze een tempel gebouwd : het circuit van Sjanghai annex infield, kartbaan en drag-strip. Gebouwd naar de modernste maatstaven, volgestouwd met talloze hospitality ruimtes, VIP-restaurants en mogelijkheden tot allerhande luxe-onthaal. Business moet nu eenmaal bedreven worden in de beste der omstandigheden. Verder kunen 200.000 Chinezen en andere bezoekers zonder gevaar op een bedorven ziel langsheen gigantische tribunes races volgen. Afgeleverd in mei 2004, op minder dan een uur rijden van drie grote luchthavens en omringd door de Jia Jin A5 snelweg, de Hu Jia Liu A12 snelweg en de A30 ringweg. Twintig kilometer verder ligt het centrum van één van de dichtsbevolkte, bedrijvigste en onbevattelijkste steden ter wereld : Sjanghai, inwonersaantal … 13 miljoen!

De eerste race in 2004 brak niet met de traditie. Net als de oer-race in 1907 werd deze eerste F1 race op Chinese bodem gewonnen door een Italiaanse wagen. Niet door een adelijke graaf deze keer maar door een professioneel F1 rijder: Rubens Barichello schreef deze toch wel benijdenswaardige primeur op zijn palmares. Verleden jaar schonk Alonso Renault de wereldtitel in Sjanghai. Dit jaar liggen vele kaarten nog open. Alonso zou wat graag zijn resultaat van verleden jaar herhalen, ook de Italiaanse wagens zouden maar wat graag weer het laken naar zich toetrekken en hebben dit ook nodig om hun kansen gaaf te houden in het wereldkampioenschap. Maar wat te zeggen over een merk dat hier na 99 jaar weer op Chinese bodem zal staan? Spyker! Ik durf te wedden dat zij na 99 jaar absoluut zouden tekenen voor weer eens een tweede plaats. Alleen moet er dan werk gemaakt worden van die 20 dagen achterstand. Maar mysteries zijn het handelsmerk van China, dus wie weet!
China en zijn mysteries, China en de wereld. Het blijft een thema van alle tijden.
a:0:{}
“De hele opzet van automobielen is dat ze ons toelaten verre en onbekende horizonten te verkennen, niet dat ze elkaar najagen in kleine cirkeltjes”, Dat schreef de Franse krant “Le Matin” in 1907 en ze beschuldigde de organisatoren van autoraces ervan niet het volle potentieel van de automobiel uit te baten door ze over gesloten circuits te laten rijden (ook al waren die circuits dan, zoals in het geval van de GP van Frankrijk, wel 77 km lang!). En prompt werd er een grote en uitdagende wedstrijd aan gekoppeld : Parijs-Peking. De hamvraag was natuurlijk wie er bereid zou zijn om in de zomer van 1907 een trip per automobiel uit te voeren van Parijs naar Peking?

De presentielijst groeide aanvankelijk snel aan. Lieftst 25 teams wilden graag deelnemen maar toen de datum van vertrek naderbij kwam gooiden velen de handdoek. Deels omwille van de onoverzichtelijke taak die hen te wachten stond, deels omwille van de inschrijvingssom van 2200 francs. Aan de startstreep stonden uiteindelijk slechts 5 wagens : graaf De Dion, één van de grondleggers van de automobiel zelve, in zijn eigen De Dion-Bouton, vastbesloten aan te tonen dat zijn wagen zulk huzarenstuk tot een goed einde kon brengen. Graaf Borghese, adelijke afstammeling uit Italie met Barzini, die in exclusiviteit zijn verhaal verkocht aan “The Daily Telegraph” en mekanieker Guizzardi. Ze reden een Itala wagen uit de fabrieken in Turijn. Verder de equipes van Cormier/Longini en Collignon/Bizac, beiden eveneens in een De Dion-Bouton. Vervolledigden de lijst, Auguste Pons en Octave Focault in een driewieler-auto en ziedaar : Charles Goddard met Jean Du Taillis in een Nederlandse 4-cylinder Spyker auto! Aangezien er geen wegen noch wegenkaarten bestonden en de mannen slechts een summiere kennis van geografie hadden was de Spyker rood-wit-blauw geschilderd met de woorden Siberie – Moscow – Deutschland op de flanken vermeld.

Om de moesson te vermijden werd de reisweg omgedraaid : de start zou in Peking worden gegeven. De Chinese machtshebbers werkten tegen aangezien ze geloofden dat het zien van deze technische vooruitgang de zielen van de werkende Chinezen zou bederven. Uiteindelijk startte op 10 juni 1907 de karavaan. Graaf Borghese reed om 8 uur in de morgen door Peking, China had zijn eerste autorace. De tocht ging door de Gobi woestijn, het onherbergzame Siberië, soms met de trein, soms getrokken door lastdieren, dit alles dikwijls in gietende regen in open wagens. Het was een helletocht maar om kwart na vier op de 10de augustus 1907 reed graaf Borghese triomfantelijk Parijs binnen in zijn Italiaanse Itala-wagen. De tweede over de finish was de Nederlandse Spyker, op 30 augustus, met een achterstand van 20 dagen dus.

De tijden zijn anno 2006 zwaar veranderd. Racewagens rijden weer “achter elkaar in rondjes”. De Chinezen zijn niet meer weigerachtig om voorbeelden van Westerse technologie te zien, voorbeelden zoals hoogtechnologische F1-racewagens. Daartoe hebben ze een tempel gebouwd : het circuit van Sjanghai annex infield, kartbaan en drag-strip. Gebouwd naar de modernste maatstaven, volgestouwd met talloze hospitality ruimtes, VIP-restaurants en mogelijkheden tot allerhande luxe-onthaal. Business moet nu eenmaal bedreven worden in de beste der omstandigheden. Verder kunen 200.000 Chinezen en andere bezoekers zonder gevaar op een bedorven ziel langsheen gigantische tribunes races volgen. Afgeleverd in mei 2004, op minder dan een uur rijden van drie grote luchthavens en omringd door de Jia Jin A5 snelweg, de Hu Jia Liu A12 snelweg en de A30 ringweg. Twintig kilometer verder ligt het centrum van één van de dichtsbevolkte, bedrijvigste en onbevattelijkste steden ter wereld : Sjanghai, inwonersaantal … 13 miljoen!

De eerste race in 2004 brak niet met de traditie. Net als de oer-race in 1907 werd deze eerste F1 race op Chinese bodem gewonnen door een Italiaanse wagen. Niet door een adelijke graaf deze keer maar door een professioneel F1 rijder: Rubens Barichello schreef deze toch wel benijdenswaardige primeur op zijn palmares. Verleden jaar schonk Alonso Renault de wereldtitel in Sjanghai. Dit jaar liggen vele kaarten nog open. Alonso zou wat graag zijn resultaat van verleden jaar herhalen, ook de Italiaanse wagens zouden maar wat graag weer het laken naar zich toetrekken en hebben dit ook nodig om hun kansen gaaf te houden in het wereldkampioenschap. Maar wat te zeggen over een merk dat hier na 99 jaar weer op Chinese bodem zal staan? Spyker! Ik durf te wedden dat zij na 99 jaar absoluut zouden tekenen voor weer eens een tweede plaats. Alleen moet er dan werk gemaakt worden van die 20 dagen achterstand. Maar mysteries zijn het handelsmerk van China, dus wie weet!