Daniel Ricciardo laat weten dat het leven naast Max Verstappen bij Red Bull niet altijd even makkelijk was, soms had hij de indruk dat hij de tweede viool speelde.

Max Verstappen en Daniel Ricciardo waren drie seizoenen teamgenoten bij Red Bull en over het algemeen verliep die relatie goed. Maar soms kwam die relatie ook danig onder druk te staan zoals bij hun crash in Baku in 2018. Soms had de Australiër naar eigen zeggen wel de indruk dat het team Verstappen bevoordeelde.

“Ik was me wel bewust van bepaalde dingen maar ik schonk er niet veel aandacht aan omdat ik nooit een persoon geweest ben met een negatieve ingesteldheid,” aldus Ricciardo tegenover ‘Motorsport.’

“Je kan altijd wel naar iemand wijzen die je negatieve energie geeft of je kan ook te veel nadenken over bepaalde dingen en ze nodeloos ingewikkeld maken. Ik moest me gewoon concentreren op het rijden.”

Ricciardo herinnert zich ook nog goed de GP van Mexico in 2018 waar hij Max Verstappen de pole afsnoepte met zesentwintig duizendsten van een seconde maar daags nadien moest hij de overwinning toch aan de Nederlander laten omdat zijn koppeling het begeven had.

“Ik wist dat Max de jongste rijder ooit op de pole geweest zou zijn als het dat weekend lukte voor hem. Dat zou een record voor hem geweest zijn, en een record voor Red Bull. Natuurlijk is dat goed voor het merk, het team, reclame en het genereert inkomsten.”

“Dat begrijp ik en daarom besliste ik ook om op mijn strepen te staan. Ik weet dat dit een sport is maar ook een keiharde business, ik was gewoon heel tevreden met mezelf.” 

Maar als hij nu terugkijkt op dat weekend onthoudt hij vooral de mix van extreme blijdschap en diepe teleurstelling.

“Een jaar eerder in Mexico was Max al een seconde sneller in de kwalificaties, het was een gek weekend.”

“En in 2018 was hij in elke sessie de snelste, in elke sessie. Tot in Q3, toen stond ik plotseling bovenaan uit het niets. Daar was ik trots op en dat ben ik nog steeds. Max reed natuurlijk heel, heel goed. Dat was het bewijs van het zelfvertrouwen dat ik toen had.”

“Maar de dag nadien was hard. Van de ene dag op de andere, van uitzinnige vreugde naar een enorme teleurstelling. Dat is moeilijk om mee om te gaan. Ik ben gepassioneerd, emotioneel soms. Het is moeilijk om met die teleurstelling om te gaan.”