Chaos. Onduidelijkheid. Bezorgdheid. Deze drie woorden omschrijven hoe iedereen zich in de Formule 1 wereld, en ver daarbuiten voelt. 
“Het zal toch niet waar zijn?!” is het gedacht dat velen waarschijnlijk al gehad hebben. Twintig jaar na de tragische dood van Ayrton Senna gaat het toch niet weer van dat zijn?
Voor diegenen die geen flauw idee hebben waar ik het over heb, laat mij u meenemen naar deze gisterenochtend. Mijn wekker vertelde me al waarom hij mij op een zondagochtend om half acht wakker maakte: race time! Een halfuur later startte de F1-race op het Japanse circuit van Suzuka. Wel, startte is veel gezegd. Door de gietende regen werd beslist om de start achter de Safety Car te laten gebeuren. Na enkele ronden achter die neutrale wagen werd de race stilgelegd om daarna opnieuw te herstarten onder Safety Car. Veel heisa en weinig racerij dus.
Daarna werd er wel nog geracet tot een zestal rondes voor het einde de Duitser Adrian Sutil zwaar crashte. Opnieuw Safety Car en uiteindelijk werd de race opnieuw stilgelegd. Definitief deze keer. Maar op dat moment had nog niemand door wat er aan de hand was. Sutil was uit zijn wagen gekropen dus alles leek in orde. Tot plots bleek dat niet enkel Sutil maar ook de Fransman Jules Bianchi gecrasht was. En van hem was er geen spoor te bekennen… Een tiental minuten bleef het onduidelijk hoe en wanneer Bianchi gecrasht was én of Bianchi nog steeds in zijn bolide (vast) zat…
Terwijl de podiumceremonie sereen doorging werd beetje bij beetje duidelijk wat er gebeurd was. Na Sutil’s crash was een takelkraan begonnen met de Sauber van de Duitser weg te halen. Maar toen crashte de onfortuinlijke Bianchi op exact dezelfde plaats en crashte hij tegen de kraanwagen. Zijn bolide was verwoest en de klap op zijn hoofd moet enorm geweest zijn. Verder bleef de onduidelijkheid nog lang aanhouden en werd deze nog groter omdat er geen (duidelijke) beelden van de crash of van de plek van het ongeval getoond werden.
Uiteindelijk kwam de bevestiging van de FIA: Jules Bianchi was zwaar gecrasht, had een hoofdtrauma opgelopen en was niet bij bewustzijn. Over hoe de Marussiarijder naar het ziekenhuis gebracht moest worden was er alweer onduidelijkheid. Er was een helikopter op het circuit die hem naar het ziekenhuis kon voeren. Maar dat ging niet omdat de weersomstandigheden te slecht waren. Later ging het dan plots wel maar was er toch beslist om dat niet te doen en hem met een ziekenwagen over te brengen. Onduidelijkheid alom dus!
Voor en tijdens de podiumceremonie waren de gelaten van de rijders veelzeggend: de bezorgdheid droop er af. Ook tijdens de persconferentie gaf iedereen hetzelfde toe, het resultaat van deze race is nu van geen belang. De toestand van collega Bianchi is het enige wat nu telt. Op het circuit zijn het allemaal keiharde concurrenten maar als er iets gebeurd met een van hen, dan staan ze samen. Dat werd later ook duidelijk toen bleek dat alle rijders naar het ziekenhuis gegaan zijn om Bianchi te steunen. De F1-familie is dus wel degelijk enorm hecht.
En hoe is de toestand van de Fransman nu? Veel geruchten en weinig officieel nieuws. Het enige wat bevestigd is, is dat Bianchi ondertussen geopereerd is. Andere bronnen schrijven dat hij ook zelfstandig ademt. Maar één ding is heel duidelijk: zijn toestand is kritiek en de komende uren worden dan ook cruciaal.
Dus het wordt de komende uren en dagen nog in spanning afwachten op nieuws. Opnieuw. Ik kan het niet laten om terug te denken aan 29 december vorig jaar, toen ik in dezelfde situatie zat na het zware ongeval van Michael Schumacher. Het zal toch niet waar zijn? Gaan we een zelfde scenario tegemoet? En gaat Bianchi een zelfde toekomst tegemoet? Ik wil er niet aan denken… En toch krijg ik het idee niet uit mijn hoofd. De sympathieke, jonge Fransman met wie ik in Monza twee jaar geleden maar al te graag op de foto ging, vecht nu voor zijn leven.
Vreemd als je erover na begint te denken. Gisteren, toen ik hoorde dat de kans vrij groot is dat Sebastian Vettel naar Ferrari komt volgend jaar, zei ik nog “Waarom viervoudig wereldkampioen Vettel? We zouden beter onze Jules een kans geven om zich te bewijzen bij Ferrari!”
Maar laten we nog niet te veel doemdenken en al de mogelijke scenario’s in ons hoofd afspelen. Want laat ons eerlijk zijn, we zijn onszelf helemaal zot aan het maken. Wel, ik spreek alvast voor mezelf. Net zoals eind december vorig jaar probeer ik mezelf te blijven zeggen dat alles wel goed komt, die racers zijn al bij al een sterk ras.
Klinkt naïef? Is het waarschijnlijk ook maar is alleszins makkelijker dan beseffen en aanvaarden dat de toekomst van een van mijn favoriete rijders op dit moment enorm onduidelijk is…
Oh ja, voor diegene dat het toch een moer kan schelen, Lewis Hamilton heeft de race in Japan gewonnen.
Catya Leroux
