Door Stefaan Lammens
165.000 kijkers, vorige zondag, voor een Grote Prijs waarin we enkel nog te weten wilden komen of Mc Laren (lees: Raikkonen) zou bevestigen, of BAR Honda dichtste concurrent Renault alsnog van die tweede plaats zou stoten in het constructeurskampioenschap en… of die van Ferrari een megafeestje zouden kunnen bouwen in Ferrari-land samen met hún tifosi. Geen titels meer te verdelen, ’t kampioenschap is gedaan, hoewel Bernie daar blijkbaar nog anders over denkt. Hij doet maar ! Maar een gratis pet met zeven sterren zal ie wellicht niet krijgen van Michael.

Zeg nu zelf: qua spanning heeft 2004 de verwachtingen niet ingelost en toch blijven de sportliefhebbers kijken. 165.000, geen record uiteraard – we hebben dit jaar al races gehad met bijna 100.000 kijkers méér – maar heel mooi voor een zogenaamde ‘fin de saison’-wedstrijd. Monza heeft natuurlijk iets wat vele andere cicuits niet hebben, dat tikkeltje magie, maar toch… Het valt op dat we dit jaar gemiddeld een pak kijkers méér lokken dan vorig jaar en was het vorig jaar niet een spannend kampioenschap, tot aan de laatste finish? Ja toch?

Hebben we er een verklaring voor? Niet echt. De enige plausibele uitleg die ik kan geven is dat er veel mensen zijn die niet genoeg krijgen van de Ferrari-dominantie, maar dat er nog méér zijn die kijken in de hoop dat Ferrari op z’n bek gaat. Echte volhouders moeten dat zijn, want op z’n bek is Ferrari – en zeker Michael Schumacher – dit jaar nog niet gegaan. In Monaco werd ie geëlimineerd, in Spa heeft ie Raikkonen nooit willen opjagen omdat hij zijn wereldtitel niet in gevaar wilde brengen en zondag heeft ie Barrichello bedankt voor alweer een seizoen ‘water dragen’.

Nu zullen velen mij weer gaan verwijten dat ik een Schumacher-fan ben. Er is een verschil tussen ‘veel respect hebben voor ‘ en ‘een fan zijn van’. Bijna alle records heeft ie op z’n naam staan, hij is een perfectionist, hij houdt nog altijd enorm van racen, hij is gewoon steengoed. Punt andere lijn, geen discussie mogelijk. En telkens moet ik hem weer bewonderen wanneer ie nog maar eens als eerste over de finish rijdt. Het F1-kampioenschap is de voorbije jaren een strijd geweest van één tegen allen en allen tegen één. Als je er dan in slaagt om iedereen van je af te schudden… Neem nu Monza: teruggevallen naar de 15e plaats na één ronde en uiteindelijk nog bijna zij aan zij met de winnaar over de streep. Het enige wat Schumacher kan worden aangewreven is zijn ietwat saaie, robotachtige imago. Zijn reactie na zijn zware crash tijdens de testsessie twee weken geleden: “Ik was wat stijf en heb wat langer geslapen dan gewoonlijk. Ik was eigenlijk enkel bang dat ik de tweewekelijkse voetbalmatch voor ’t goeie doel zou moeten missen?” Scheelt er iets in je bovenkamer, meneer Schumacher? Met ongeveer 300 km/u tegen de muur, wagen total loss en jij vrijwel ongedeerd. Bedank je engelbewaarder, want die heb je zeker.

Weet je, Michael Schumacher zal nooit dramatiseren, geen polemieken veroorzaken, wikt en weegt zijn woorden en – belangrijk – blijft altijd kalm, toch de laatste jaren. En ik ben er zeker van dat ie in zijn binnenste soms op ontploffen staat, maar professioneel als ie is, zal ie dat niet of nauwelijks laten merken. En dat is precies waarom vele F1-fans hem niet lusten. Die fans willen passie, furie, strijdlust, kemphanen, woordenoorlog… En bovendien is hij natuurlijk ook een Duitser. Daar heb ik persoonlijk geen last van – ik ben zelf van opleiding licentiaat vertaler Engels-DUITS (glaubt ihr das oder nicht ?) – maar voor velen is de term ‘Duitser’ al ‘zum Kotsen’. Michael Schumacher is een hele grote kampioen maar hij zou ook nog door velen méér geliefd worden als ie iets weg had van Senna, én van Mansel, én van Gilles Villeneuve en van Irvine misschien. Maar ik vrees dat hij op zijn 35e niet meer te veranderen is. En hij is nog niet van plan om te stoppen, tot spijt van wie ’t hem benijdt. Aan de concurrentie om wakker te worden en dit keer graag op tijd. Niet halfweg volgend seizoen…

Stefaan Lammens
VRT TV Sport

P.S.: En Jacques Villeneuve keert terug. Dat kan ’t kampioenschap alleen maar extra ‘spicy’ maken. Als ie zichzelf nu weer niet té veel wil bewijzen natuurlijk…
F1-commentator Stefan Lammens kijkt terug op de voorbije Grote Prijzen.
a:0:{}
165.000 kijkers, vorige zondag, voor een Grote Prijs waarin we enkel nog te weten wilden komen of McLaren (lees: Raikkonen) zou bevestigen, of BAR Honda dichtste concurrent Renault alsnog van die tweede plaats zou stoten in het constructeurskampioenschap en… of die van Ferrari een megafeestje zouden kunnen bouwen in Ferrari-land samen met hún tifosi. Geen titels meer te verdelen, ’t kampioenschap is gedaan, hoewel Bernie daar blijkbaar nog anders over denkt. Hij doet maar ! Maar een gratis pet met zeven sterren zal ie wellicht niet krijgen van Michael.

Zeg nu zelf: qua spanning heeft 2004 de verwachtingen niet ingelost en toch blijven de sportliefhebbers kijken. 165.000, geen record uiteraard – we hebben dit jaar al races gehad met bijna 100.000 kijkers méér – maar heel mooi voor een zogenaamde ‘fin de saison’-wedstrijd. Monza heeft natuurlijk iets wat vele andere cicuits niet hebben, dat tikkeltje magie, maar toch… Het valt op dat we dit jaar gemiddeld een pak kijkers méér lokken dan vorig jaar en was het vorig jaar niet een spannend kampioenschap, tot aan de laatste finish? Ja toch?

Hebben we er een verklaring voor? Niet echt. De enige plausibele uitleg die ik kan geven is dat er veel mensen zijn die niet genoeg krijgen van de Ferrari-dominantie, maar dat er nog méér zijn die kijken in de hoop dat Ferrari op z’n bek gaat. Echte volhouders moeten dat zijn, want op z’n bek is Ferrari – en zeker Michael Schumacher – dit jaar nog niet gegaan. In Monaco werd ie geëlimineerd, in Spa heeft ie Raikkonen nooit willen opjagen omdat hij zijn wereldtitel niet in gevaar wilde brengen en zondag heeft ie Barrichello bedankt voor alweer een seizoen ‘water dragen’.

Nu zullen velen mij weer gaan verwijten dat ik een Schumacher-fan ben. Er is een verschil tussen ‘veel respect hebben voor ‘ en ‘een fan zijn van’. Bijna alle records heeft ie op z’n naam staan, hij is een perfectionist, hij houdt nog altijd enorm van racen, hij is gewoon steengoed. Punt andere lijn, geen discussie mogelijk. En telkens moet ik hem weer bewonderen wanneer ie nog maar eens als eerste over de finish rijdt. Het F1-kampioenschap is de voorbije jaren een strijd geweest van één tegen allen en allen tegen één. Als je er dan in slaagt om iedereen van je af te schudden… Neem nu Monza: teruggevallen naar de 15e plaats na één ronde en uiteindelijk nog bijna zij aan zij met de winnaar over de streep. Het enige wat Schumacher kan worden aangewreven is zijn ietwat saaie, robotachtige imago. Zijn reactie na zijn zware crash tijdens de testsessie twee weken geleden: “Ik was wat stijf en heb wat langer geslapen dan gewoonlijk. Ik was eigenlijk enkel bang dat ik de tweewekelijkse voetbalmatch voor ’t goeie doel zou moeten missen?” Scheelt er iets in je bovenkamer, meneer Schumacher? Met ongeveer 300 km/u tegen de muur, wagen total loss en jij vrijwel ongedeerd. Bedank je engelbewaarder, want die heb je zeker.

Weet je, Michael Schumacher zal nooit dramatiseren, geen polemieken veroorzaken, wikt en weegt zijn woorden en – belangrijk – blijft altijd kalm, toch de laatste jaren. En ik ben er zeker van dat ie in zijn binnenste soms op ontploffen staat, maar professioneel als ie is, zal ie dat niet of nauwelijks laten merken. En dat is precies waarom vele F1-fans hem niet lusten. Die fans willen passie, furie, strijdlust, kemphanen, woordenoorlog… En bovendien is hij natuurlijk ook een Duitser. Daar heb ik persoonlijk geen last van – ik ben zelf van opleiding licentiaat vertaler Engels-DUITS (glaubt ihr das oder nicht ?) – maar voor velen is de term ‘Duitser’ al ‘zum Kotsen’. Michael Schumacher is een hele grote kampioen maar hij zou ook nog door velen méér geliefd worden als ie iets weg had van Senna, én van Mansel, én van Gilles Villeneuve en van Irvine misschien. Maar ik vrees dat hij op zijn 35e niet meer te veranderen is. En hij is nog niet van plan om te stoppen, tot spijt van wie ’t hem benijdt. Aan de concurrentie om wakker te worden en dit keer graag op tijd. Niet halfweg volgend seizoen…

Stefaan Lammens
VRT TV Sport

P.S.: En Jacques Villeneuve keert terug. Dat kan ’t kampioenschap alleen maar extra ‘spicy’ maken. Als ie zichzelf nu weer niet té veel wil bewijzen natuurlijk…