Voormalig Toro Rosso-rijder Jaime Alguersuari vertelt dat hij getraumatiseerd is door zijn tijd bij Red Bull en dat hij nog steeds nachtmerries heeft over een boze Helmut Marko.

In 2009 was de toen 19-jarige Alguersuari als Red Bull Junior aan de slag in de Formule Renault 3.5  toen hij plotsklaps mocht opdraven als vervanger van Sebastien Bourdais voor de GP van Hongarije. Dat maakte van de Spanjaard destijds de jongste F1-rijder in de geschiedenis en hij mocht ook voor Toro Rosso blijven uitkomen in 2010 en 2011.

Tijdens die twee seizoenen waren een aantal zevende plaatsen zijn beste resultaat en hoewel hij goed zijn mannetje wist te staan tegen Sebastien Buemi bleef het bij die twee seizoenen. In het seizoen 2014-2015 zal hij nog uitkomen in de Formule E maar daarna houdt Alguersuari het voor bekeken in de autosport en stort hij zich op die andere passie van hem en wordt hij DJ.

In een gesprek met het Spaanse ‘El Confidencial’ laat Alguersuari weten dat hij zover gekomen is dankzij de steun van Red Bull maar als hij nu terugblikt denkt hij dat het te vroeg was.

“Je kunt geen nee zeggen, want je weet niet wanneer het weer gaat gebeuren”, legde Alguersuari uit.

“Red Bull voelt in zekere zin als je ouders, omdat zij degenen zijn die betaald hebben voor je carrière om te racen, en zij nemen de beslissingen.”

Net zoals een kind bang is wanneer zijn ouders boos zijn huiverde Alguersuari als Helmut Marko boos op hem was. Zelfs na meer dan tien jaar sluimert dat gevoel nog steeds. 

“Ik zal je iets vertellen, als ik slaap, heb ik nog steeds heel vreemde dromen over die tijd,” zei hij. “Vooral over de onmacht en de frustratie om het nooit te halen, om meneer Marko altijd boos te zien, ons uitscheldend. Alsof we kinderen waren.”

“Dat heeft een trauma opgeleverd en ik ben ervan overtuigd dat Buemi en vele anderen dat ook meemaken.”

“Ik heb dit niet kunnen wissen. Ik heb therapie gedaan, toen ik met pensioen ging hebben verschillende psychologen me geholpen… ook nu komen er vreemde dingen in mijn hoofd op.”

“En soms word ik wakker, huilend, dromend dat ik een geweldig rondje heb gereden om vervolgens het gezicht van meneer Marko te zien, boos.”