Hoeveel rijders waren er niet in de geschiedenis van de Formule 1, die na enkele jaren hun ambities mochten opbergen, omdat ze niet goed genoeg waren in de koninginneklasse van de autosport. Vaak waren ze uitblinkers in andere raceklassen en hadden ze pech om in een slecht F1-team terecht te komen. Zo ook deze rijder.
Pedro Lamy is één van Portugals beste racers ooit. Pedro begon al vroeg met racen, maar dan wel op twee wielen. Op zijn zesde was hij Portugees kampioen Mini-motocross. Tot 1981 was Lamy een uitblinker in de motocross voor kinderen. Hij won maar liefst zeven nationale titels in amper 4 jaar tijd.
Vanaf 1985 ging Pedro zich geheel wijden aan het racen op vier wielen. Dat begon natuurlijk in de kartsport. Dat jaar werd hij vice-kampioen van Portugal. Dat bleef hij tot 1987, want pas in 1988 was Lamy eindelijk Portugees kartingkampioen. De echte autosport moest echter nog komen.
Op het gebied van racen was Lamy, zoals eerder gezegd één van de besten in Portugal. Dat werd duidelijk in zijn eerste jaar in het Portugese Formule Ford 1600-kampioenschap. Hij won het kampioenschap met 3 overwinning in de zes races waaraan hij deelnam. In 1990 won hij meteen ook de Beker der Naties in de Formule Opel. In de Formule Opel Euroseries eindigde Lamy pas 10de. Het maakte echter niet veel uit, want in 1991 won Pedro zowel de Formule Opel Euroseries alsook de Beker der Naties.
In 1992 kwam Pedro Lamy in het Duitse Formule 3-kampioenschap terecht bij WTS Racing, het team van Willi Weber, de manager van Michael Schumacher. Zijn tegenstanders hadden het liefst gehoopt dat Lamy terug huiswaarts zou keren, want hij won maar liefst 11 races. Een dominantie die tot dan toe in Duitsland ongezien was. Zelfs Michael Schumacher behaalde niet zoveel overwinningen in de Duitse Formule 3. Lamy was internationaal zeer sterk. Tijdens de Macau Grand Prix voor F3-wagens werd hij knap tweede, na de Zweedse winnaar Rickard Rydell en voor Jacques Villeneuve. Pedro miste de overwinning op 1,5 seconden na. Om te tonen dat hij in een goede vorm verkeerde reed hij ook nog het ronderecord in Macau. In Zandvoort won hij de Marlboro Masters F3-race en was daarmee de tweede winnaar na David Coulthard in deze beroemde race.
De carrière van Lamy vorderde snel. Hij stapte in 1993 over naar Crypton Racing in het internationale Formule 3000-kampioenschap waarin hij de voornaamste tegenstander van Olivier Panis werd. Lamy won de race in Pau, maar Panis won in Hockenheim, op de Nürburgring en in Spa. In de laatste race was alles nog mogelijk. Lamy had maar 1 punt achterstand op Olivier Panis. Lamy kon kampioen worden indien Olivier Panis uitviel, en hij minstens 5de werd. Lamy had geluk, want tijdens de race viel Panis inderdaad uit, maar Lamy eindigde pas 16de. Daardoor eindigde hij op 1 puntje tweede in het kampioenschap.
Nog voor het F3000-seizoen gedaan was, reed Lamy al in de Formule 1, een droom die eindelijk werkelijkheid werd. Lamy verving Alessandro Zanardi bij Team Lotus en mocht de laatste vier Grote Prijzen rijden. Teamgenoot van Pedro was de sympathieke Brit Johnny Herbert. In Monza maakte Lamy zijn debuut.
Team Lotus bleef met Lamy werken in 1994. De Portugees maakte dan ook geen slechte indruk. In Brazilië eindigde hij als tiende. In Aida eindigde hij als 8ste op vier ronden van winnaar Schumacher. Bij de start van de GP van San Marino knalde Pedro Lamy op de wagen van JJ Lehto. Samen met het zware ongeval van Rubens Barrichello tijdens de trainingen en de dood van zowel Roland Ratzenberger alsook Ayrton Senna, werd dit één van de hardste weekends ooit, zowel voor rijders als fans. Tijdens een test te Silverstone, na de GP van Monaco, brak de achtervleugel van zijn wagen af, waardoor de wagen onbestuurbaar tegen de vangrails botste, erover vloog en uiteindelijk in het gras achter de hekken terechtkwam. Daarbij brak hij beide benen, maar hij herstelde tegen het einde van het seizoen.
Vanaf de Grote Prijs van Hongarije in 1995 was Lamy weer van de partij. In een Minardi deed hij het nog niet zo slecht, en werd zelfs 6de tijdens de laatste race, in Australië.
Ook in 1996 startte Pedro voor Minardi. Het seizoen was allesbehalve schitterend te noemen. Zijn beste prestatie was een 9de plaats in Imola. Dat was het einde van Lamy’s F1-carrière.
De overwinningen die hij gewend was bleven uit. Pedro Lamy startte in een Porsche 911 GT1 in het FIA GT-kampioenschap. In de twee races waaraan hij deelnam werd hij 6de en 7de en scoorde dan ook een punt. Samen met Armin Hahne en Patrice Goueslard startte Lamy in de 24 Uren van Le Mans. Ze werden in de Porsche 911 GT1 5de op 30 ronden van winnaars Michele Alboreto, Stefan Johansson en Tom Kristensen. In de 1000km van Suzuka, een ware uithoudingsrace, die deel uitmaakte van het FIA GT-kampioenschap, eindigde hij 10de.
Het seizoen 1998 bracht enige verandering in de carrière van Lamy. Tijdens de 24 Uren van Le Mans eindigde hij met Olivier Beretta en Tommy Archer als 13de in de Chrysler Viper GTS-R. Daarmee werden ze tweede in de GT2-klasse.
In het FIA GT-kampioenschap werden Lamy en Beretta kampioen in de GT2-klasse. Ze wonnen maar liefst 8 races en werden tweemaal 2de in 10 races. Enkel tijdens de 1000 km van Suzuka reed Pedro met Dominique Dupuy en niet met Beretta.
1999 was een mager seizoen met een opgave in de 24 Uren van Le Mans, waarin Lamy een AMG Mercedes CLR deelde met Bernd Schneider en Franck Lagorce. Tevens startten Lamy en Thomas Bscher in de Internationale Sportscars Racing Series (ISRS). Op de Nürburgring werden beide 4de in de Bscher BMW V12 LM98. In de American Le Mans Series startten beide ook in Portland en Sears Point waarbij ze respectievelijk 5de en 7de werden.
Pedro Lamy ondertekende voor 2000 een contract bij Rosberg Mercedes om in de Deutsche Tourenwagen Masters te racen. Hij werd uiteindelijk 13de met 39 punten in een matig seizoen.
Ook in 2001 reed Lamy voor Rosberg in de DTM, maar na de races in Hockenheim en op de Nürburgring stopte Lamy omdat hij vond dat de wagen niet competitief genoeg was. Tijdens de 24 Uren op de Nürburgring was Lamy met Peter Zakowski en Michael Bartels de snelste in de Chrysler Viper GTS. Ook tijdens de 24 Uren van Le Mans was Lamy voorin te vinden. Met Olivier Beretta en Karl Wendlinger eindigde het trio in de Chrysler LMP2001 op een voortreffelijke 4de plaats.
In 2002 stapte Lamy over naar de Duitse V8 Star, een nieuwe raceformule. Daarin werd hij 7de met 201 punten. Op de Nürburgring won Lamy met Zakowski en Robert Lechner zijn tweede 24 Uren-race. In Le Mans liep het zoals verwacht goed voor de Dallara Judd van Pedro Lamy, Olivier Beretta en Erik Comas. Ze eindigden de race als vijfde.
Eindelijk kon Pedro Lamy weer een kampioenschapstitel vieren. Hij won in 2003 namelijk de Duitse V8 Star met 4 overwinningen in 9 races en in totaal 271 punten. Op de Nürburgring liep het tijdens de 24 Uren iets minder goed. In de Dodge Viper eindigden Lamy, Lechner en Zakowksi pas 5de.
Dit seizoen rijdt Pedro Lamy in de Le Mans Endurance Series, waartoe de 1000 km van Monza, Nürburgring, Silverstone en Spa behoren. Tijdens de eerste race in Monza eindigde de Ferrari 550 van Pedro Lamy, Christophe Bouchut en Steve Zacchia op de eerste plaats in de GTS-klasse en 9de algemeen. Begin juni reed Pedro Lamy mee in de Spa Euro race. Met Kurt Mollekens en Andy Priaulx reed hij in een Schnitzer BMW. Het trio werd derde na de Viper van Anthony Kumpen en Bert Longin, en de Corvette van Franz Lamot en Marc Goossens. Een geslaagd optreden! Tijdens de tweede manche van de LMES eindigden Lamy, Bouchut en Zacchia op de eerste plaats in de GTS-klasse en 8ste algemeen. Lamy nam begin augustus deel aan de 24 Uren van Spa in de BMW M3 GTR met Mollekens, Garcia en Priaulx. Iets na halfweg moesten de vier opgeven. Ze hadden alvast meer van de race verwacht.
Na de 24 Uren van Spa nam Pedro deel aan de 24 Uren van Zolder, een bijzondere race op de Belcar-kalender. Lamy reed mee met de GLPK Viper Chrysler nummer 1 van Anthony Kumpen, Bert Longin en de Nederlander Mike Hezemans, een uiterst ervaren ploeg dus. Uiteindelijk bleek deze zet zeer goed te zijn, want de Viper won de 24 Uren en Pedro Lamy mocht de laatste wedstrijduren uitrijden.
Feiten
Geboortedatum: 20 maart 1972
Geboorteplaats: Aiedeia Galega
Nationaliteit: Portugees
F1 Statistieken
F1 Debuut: GP Italië 1993 in Monza
Aantal Grand Prix’: 32
Aantal opgaven: 13
Aantal punten: 1
Beste startpositie: 14de
Beste resultaat: 6de
WK Klasseringen
1993: Lotus Ford, geen punten
1994: Lotus Mugen, geen punten
1995: Minardi Ford, 17de met 1 punt
1996: Minardi Ford, geen punten
Hoeveel rijders waren er niet in de geschiedenis van de Formule 1, die na enkele jaren hun ambities mochten opbergen, omdat ze niet goed genoeg waren in de koninginneklasse van de autosport. Vaak waren ze uitblinkers in andere raceklassen en hadden ze pech om in een slecht F1-team terecht te komen. Zo ook deze rijder.
a:0:{}
Pedro Lamy is één van Portugals beste racers ooit. Pedro begon al vroeg met racen, maar dan wel op twee wielen. Op zijn zesde was hij Portugees kampioen Mini-motocross. Tot 1981 was Lamy een uitblinker in de motocross voor kinderen. Hij won maar liefst zeven nationale titels in amper 4 jaar tijd.
Vanaf 1985 ging Pedro zich geheel wijden aan het racen op vier wielen. Dat begon natuurlijk in de kartsport. Dat jaar werd hij vice-kampioen van Portugal. Dat bleef hij tot 1987, want pas in 1988 was Lamy eindelijk Portugees kartingkampioen. De echte autosport moest echter nog komen.
Op het gebied van racen was Lamy, zoals eerder gezegd één van de besten in Portugal. Dat werd duidelijk in zijn eerste jaar in het Portugese Formule Ford 1600-kampioenschap. Hij won het kampioenschap met 3 overwinning in de zes races waaraan hij deelnam. In 1990 won hij meteen ook de Beker der Naties in de Formule Opel. In de Formule Opel Euroseries eindigde Lamy pas 10de. Het maakte echter niet veel uit, want in 1991 won Pedro zowel de Formule Opel Euroseries alsook de Beker der Naties.
In 1992 kwam Pedro Lamy in het Duitse Formule 3-kampioenschap terecht bij WTS Racing, het team van Willi Weber, de manager van Michael Schumacher. Zijn tegenstanders hadden het liefst gehoopt dat Lamy terug huiswaarts zou keren, want hij won maar liefst 11 races. Een dominantie die tot dan toe in Duitsland ongezien was. Zelfs Michael Schumacher behaalde niet zoveel overwinningen in de Duitse Formule 3. Lamy was internationaal zeer sterk. Tijdens de Macau Grand Prix voor F3-wagens werd hij knap tweede, na de Zweedse winnaar Rickard Rydell en voor Jacques Villeneuve. Pedro miste de overwinning op 1,5 seconden na. Om te tonen dat hij in een goede vorm verkeerde reed hij ook nog het ronderecord in Macau. In Zandvoort won hij de Marlboro Masters F3-race en was daarmee de tweede winnaar na David Coulthard in deze beroemde race.
De carrière van Lamy vorderde snel. Hij stapte in 1993 over naar Crypton Racing in het internationale Formule 3000-kampioenschap waarin hij de voornaamste tegenstander van Olivier Panis werd. Lamy won de race in Pau, maar Panis won in Hockenheim, op de Nürburgring en in Spa. In de laatste race was alles nog mogelijk. Lamy had maar 1 punt achterstand op Olivier Panis. Lamy kon kampioen worden indien Olivier Panis uitviel, en hij minstens 5de werd. Lamy had geluk, want tijdens de race viel Panis inderdaad uit, maar Lamy eindigde pas 16de. Daardoor eindigde hij op 1 puntje tweede in het kampioenschap.
Nog voor het F3000-seizoen gedaan was, reed Lamy al in de Formule 1, een droom die eindelijk werkelijkheid werd. Lamy verving Alessandro Zanardi bij Team Lotus en mocht de laatste vier Grote Prijzen rijden. Teamgenoot van Pedro was de sympathieke Brit Johnny Herbert. In Monza maakte Lamy zijn debuut.
Team Lotus bleef met Lamy werken in 1994. De Portugees maakte dan ook geen slechte indruk. In Brazilië eindigde hij als tiende. In Aida eindigde hij als 8ste op vier ronden van winnaar Schumacher. Bij de start van de GP van San Marino knalde Pedro Lamy op de wagen van JJ Lehto. Samen met het zware ongeval van Rubens Barrichello tijdens de trainingen en de dood van zowel Roland Ratzenberger alsook Ayrton Senna, werd dit één van de hardste weekends ooit, zowel voor rijders als fans.
Tijdens een test te Silverstone, na de GP van Monaco, brak de achtervleugel van zijn wagen af, waardoor de wagen onbestuurbaar tegen de vangrails botste, erover vloog en uiteindelijk in het gras achter de hekken terechtkwam. Daarbij brak hij beide benen, maar hij herstelde tegen het einde van het seizoen.
Vanaf de Grote Prijs van Hongarije in 1995 was Lamy weer van de partij. In een Minardi deed hij het nog niet zo slecht, en werd zelfs 6de tijdens de laatste race, in Australië.
Ook in 1996 startte Pedro voor Minardi. Het seizoen was allesbehalve schitterend te noemen. Zijn beste prestatie was een 9de plaats in Imola. Dat was het einde van Lamy’s F1-carrière.
De overwinningen die hij gewend was bleven uit. Pedro Lamy startte in een Porsche 911 GT1 in het FIA GT-kampioenschap. In de twee races waaraan hij deelnam werd hij 6de en 7de en scoorde dan ook een punt. Samen met Armin Hahne en Patrice Goueslard startte Lamy in de 24 Uren van Le Mans. Ze werden in de Porsche 911 GT1 5de op 30 ronden van winnaars Michele Alboreto, Stefan Johansson en Tom Kristensen. In de 1000km van Suzuka, een ware uithoudingsrace, die deel uitmaakte van het FIA GT-kampioenschap, eindigde hij 10de.
Het seizoen 1998 bracht enige verandering in de carrière van Lamy. Tijdens de 24 Uren van Le Mans eindigde hij met Olivier Beretta en Tommy Archer als 13de in de Chrysler Viper GTS-R. Daarmee werden ze tweede in de GT2-klasse.
In het FIA GT-kampioenschap werden Lamy en Beretta kampioen in de GT2-klasse. Ze wonnen maar liefst 8 races en werden tweemaal 2de in 10 races. Enkel tijdens de 1000 km van Suzuka reed Pedro met Dominique Dupuy en niet met Beretta.
1999 was een mager seizoen met een opgave in de 24 Uren van Le Mans, waarin Lamy een AMG Mercedes CLR deelde met Bernd Schneider en Franck Lagorce. Tevens startten Lamy en Thomas Bscher in de Internationale Sportscars Racing Series (ISRS). Op de Nürburgring werden beide 4de in de Bscher BMW V12 LM98. In de American Le Mans Series startten beide ook in Portland en Sears Point waarbij ze respectievelijk 5de en 7de werden.
Pedro Lamy ondertekende voor 2000 een contract bij Rosberg Mercedes om in de Deutsche Tourenwagen Masters te racen. Hij werd uiteindelijk 13de met 39 punten in een matig seizoen.
Ook in 2001 reed Lamy voor Rosberg in de DTM, maar na de races in Hockenheim en op de Nürburgring stopte Lamy omdat hij vond dat de wagen niet competitief genoeg was. Tijdens de 24 Uren op de Nürburgring was Lamy met Peter Zakowski en Michael Bartels de snelste in de Chrysler Viper GTS. Ook tijdens de 24 Uren van Le Mans was Lamy voorin te vinden. Met Olivier Beretta en Karl Wendlinger eindigde het trio in de Chrysler LMP2001 op een voortreffelijke 4de plaats.
In 2002 stapte Lamy over naar de Duitse V8 Star, een nieuwe raceformule. Daarin werd hij 7de met 201 punten. Op de Nürburgring won Lamy met Zakowski en Robert Lechner zijn tweede 24 Uren-race. In Le Mans liep het zoals verwacht goed voor de Dallara Judd van Pedro Lamy, Olivier Beretta en Erik Comas. Ze eindigden de race als vijfde.
Eindelijk kon Pedro Lamy weer een kampioenschapstitel vieren. Hij won in 2003 namelijk de Duitse V8 Star met 4 overwinningen in 9 races en in totaal 271 punten. Op de Nürburgring liep het tijdens de 24 Uren iets minder goed. In de Dodge Viper eindigden Lamy, Lechner en Zakowksi pas 5de.
Dit seizoen rijdt Pedro Lamy in de Le Mans Endurance Series, waartoe de 1000 km van Monza, Nürburgring, Silverstone en Spa behoren. Tijdens de eerste race in Monza eindigde de Ferrari 550 van Pedro Lamy, Christophe Bouchut en Steve Zacchia op de eerste plaats in de GTS-klasse en 9de algemeen. Begin juni reed Pedro Lamy mee in de Spa Euro race. Met Kurt Mollekens en Andy Priaulx reed hij in een Schnitzer BMW. Het trio werd derde na de Viper van Anthony Kumpen en Bert Longin, en de Corvette van Franz Lamot en Marc Goossens. Een geslaagd optreden! Tijdens de tweede manche van de LMES eindigden Lamy, Bouchut en Zacchia op de eerste plaats in de GTS-klasse en 8ste algemeen.
Lamy nam begin augustus deel aan de 24 Uren van Spa in de BMW M3 GTR met Mollekens, Garcia en Priaulx. Iets na halfweg moesten de vier opgeven. Ze hadden alvast meer van de race verwacht.
Na de 24 Uren van Spa nam Pedro deel aan de 24 Uren van Zolder, een bijzondere race op de Belcar-kalender. Lamy reed mee met de GLPK Viper Chrysler nummer 1 van Anthony Kumpen, Bert Longin en de Nederlander Mike Hezemans, een uiterst ervaren ploeg dus. Uiteindelijk bleek deze zet zeer goed te zijn, want de Viper won de 24 Uren en Pedro Lamy mocht de laatste wedstrijduren uitrijden.
Feiten
Geboortedatum: 20 maart 1972
Geboorteplaats: Aiedeia Galega
Nationaliteit: Portugees
F1 Statistieken
F1 Debuut: GP Italië 1993 in Monza
Aantal Grand Prix’: 32
Aantal opgaven: 13
Aantal punten: 1
Beste startpositie: 14de
Beste resultaat: 6de
WK Klasseringen
1993: Lotus Ford, geen punten
1994: Lotus Mugen, geen punten
1995: Minardi Ford, 17de met 1 punt
1996: Minardi Ford, geen punten
