De GP van Abu Dhabi was één van de mooiste races van de voorbije jaren om naar te kijken. De spankracht was overal te ebspeuren. Vooral de spectaculaire inhaalrace van Vettel zorgde voor de nodige commotie. Maar waarom was deze op voorhand bijna onmogelijk geachte inhaalrace toch succesvol?

Het is geen eenvoudig antwoord dat we daarop kunnen geven of toch wel, al is het dan uitgebreid …

Eerst en vooral ligt de oorzaak van de succesvolle inhaalrace bij de oorzaak dat Vettel hem voor de kiezen geworpen kreeg. Vettel werd bestraft omdat Red Bull voor zijn RB8 geen brandstofstaal van 1liter kon afleveren ter controle. Gevolg: uitsluiting van de kwalificatie en Vettel moet achteraan de grid vertrekken.

Red Bull besluit vervolgens om de RB8 van Vettel uit het parc fermé te halen. Daardoor wordt je normaal bestraft doordat je dan uit de pits moet vertrekken. Wanneer je normaal als laatste moet vertrekken, dan is deze bijkomende bestraffing te verwaarlozen en eigenlijk om te keren in een voordeel. Een voordeel dat iedere andere wagen op de startgrid niet heeft.

Iedere rijder en team moet na afloop van de oefensessies een afstelling voor de wagen zoeken die een compromis is tussen het rijden van een goede kwalificatie, en dus het behalen van een goede startpositie op de grid, en het verkrijgen van een goede racesnelheid die je strategie optimaal tot zijn recht doet komen. Dit is steeds een moeilijke evenwichtsoefening. Een compromis is nooit ideaal, zeker niet indien je tijdens de race een wagen wil die gewoonweg zo snel mogelijk moet kunnen rijden.

Bij Vettel kon Red Bull op dat vlak dus eigenlijk een joker bovenhalen. Tijdens de kwalificatie wordt er gereden met weinig brandstof, de race wordt gestart met veel brandstof. Een groot verschil voor de afstelling van de wagen. Daar waar de 23 andere wagens op de grid amper wijzigingen konden doen, kon de RB8 van Vettel bijna volledig omgebouwd worden.

Dat deden ze bij Red Bull dan ook. De ophanging wijzigen om de rijhoogte aan te passen, de ratio’s van de versnellingen veranderen, de voorvleugel, de achtervleugel, … Alles werd aangepast om de wagen een zo hoog mogelijke topsnelheid te laten krijgen zodat het inhalen vereenvoudigd werd.

En dat was ook duidelijk te zien op de rechte stukken. Sebastian Vettel behaalde er een veel hogere topsnelheid dan de meeste andere rijders. Ter vergelijking: Vettel zijn topsnelheid die gemeten werd was 321 km/u, Webber haalde ‘slechts’ 311 km/u.

Maak ook niet de fout om Vettel zijn race te gaan vergelijken met de race uit 2010, waarbij Alonso er niet in slaagde om Vitaly Petrov voorbij te steken. Het Yas Marina circuit was toen nog anders en het was er nog moeilijker om in te halen. Toen bestond er ook nog geen DRS, dat het inhalen moet vereenvoudigen.

Vettel maakte zelf twee keer een fout door zijn voorvleugel stuk te rijden, maar de Duitser ondervond er uiteindelijk weinig hinder van. Meer zelfs, Vettel had twee bijkomende meevallers. Zowel tijdens de start als tijdens de rest van de race crashten er enkele wagens en moesten er wagens opgeven. Dat zijn uiteraard wagens die de Duitser niet meer moest voorbijsteken en waarachter hij geen tijd verloor.

Anderzijds profiteerde niemand van gans het rijdersveld zo sterk van de twee safety car-periodes als Sebastian Vettel. De twee periodes kwam op een ideaal moment voor Vettel en zorgden ervoor dat de tijdsverschillen met de wagens voor hem (lees de kop van de wedstrijd) volledig werd weggeveegd. Vooral ook de tweede safety car-periode was cruciaal. Vettel stond net op nieuwe zachte banden en kon zo onder de meest gunstige omstandigheden de aanval inzetten op de wagens voor hem. Het was dan ook merkwaardig dat bijvoorbeeld Jenson Button de Duitser zo lang achter zich kon houden ondanks dit handicap.

Uiteraard mag ook vettel zijn eigen bijdrage in gans deze inhaalrace niet vergeten worden. Het was zijn rijstijl, zijn aanvalsdrift, die er samen met bovenstaande factoren voor zorgde dat de inhaalrace succesvol was.

De neutrale F1-fan mag zich echter niet enkel vastpinnen op de naakte cijfers, namelijk van de 24ste naar de 3de plaats. Het verhaal achter de inhaalrace is veel groter dan alleen die cijfers. We mogen ook niet in de valkuil lopen dat Vettel nu de komende twee races met veel gemak zal winnen. Zoals reeds eerder gezegd: Vettel had een wagen die geen compromis was tussen de kwalificatie en de race maar compleet was afgesteld op een zo hoog mogelijke topsnelheid en het inhalen van zo veel mogelijk wagens.

De GP van Abu Dhabi zal echter de geschiedenisboeken ingaan als de magistrale inhaalrace van Sebastian Vettel die uiteindelijk gewonnen werd door een ijskoele Fin in een Lotus.
a:0:{}
Hoofditem op frontpagina
a:1:{s:9:”file_name”;s:29:”vettel_abudhabi_headline2.jpg”;}
De GP van Abu Dhabi was één van de mooiste races van de voorbije jaren om naar te kijken. Vooral de spectaculaire inhaalrace van Vettel zorgde voor de nodige commotie. Maar waarom was deze bijna onmogelijk geachte inhaalrace toch succesvol?