Veel rijders werden afgedankt omdat ze niet aan de verwachtingen voldeden van de teambazen. De meeste rijders waren echter voor hun F1-avontuur niet zo slecht dan ze eruit zagen in de F1. Hier komt een lijstje van rijders die de laatste jaren in de F1 doorbrachten, en waarvan sommigen niet eens weten dat ze nog leven, laat staan dat ze nog ergens iets met de autosport te maken hebben.
Pedro Paulo Diniz begon in 1987 met karten. Zijn racetalent was zo groot dat hij amper twee jaar later, op 19-jarige leeftijd, Braziliaans Formule Ford-kampioen werd. In 1990 domineerde hij het Zuid-Amerikaanse Formule 3-kampioenschap zo duidelijk dat men in Europa geïnteresseerd raakte in deze jonge Braziliaan.
Pedro verhuisde naar Groot-Brittannië waar hij met West Surrey Racing actief was in het Britse Formule 3-kampioenschap. Het ging daar echter niet zo makkelijk. Diniz ging het jaar daarop voor Edenbridge racen. In dat team kon hij echter niet veel groots laten zien, maar hij voelde zich wel goed genoeg om in het internationale Formule 3000-kamioenschap te gaan racen. Zo gezegd zo gedaan; hij kwam in 1993 terecht bij Forti Corse. In Enna Pergusa viel hij net buiten de punten. De rest van het F3000-seizoen was voor Pedro Diniz een katastrofe. Hij beëindigde het seizoen daardoor ook zonder punten.
Het moest beter en dat besefte hij ook. In 1994 leek het seizoen nauwelijks beter te worden. Hij viel zowat elke race uit. Pas in de voorlaatste race in Estoril greep Pedro net naast het podium en werd vierde, wat hem uiteindelijk drie punten en de 12de plaats in het F3000-kampioenschap opleverde.
Pedro Diniz kwam in de Formule 1 dankzij de ambities van zijn team, Forti, dat al lang naar de F1 wilde overstappen, en dan in 1995 ook echt deed. Als teamgenoot kreeg Diniz de ervaren Roberto Moreno naast zich. Diniz’ beste startplaats was de 20ste in Groot-Brittannië en Japan. Tijdens de races kon hij altijd profiteren van het uitvallen van een groot deel van de concurrenten. Diniz was vaker sneller dan zijn teamgenoot Moreno, en dat bleef niet onopgemerkt.
Een zekere Tom Walkinshaw, geen onbekende in de F1-wereld, zag in Pedro Paul Diniz een goede rijder, maar rook vooral het sponsorgeld dat Diniz zou meebrengen als rijder. Het was dan ook geen wonder dat we hem in 1996 in de Ligier Mugen Honda terugzagen. De wagen was niet zo schitterend, maar hij kon er toch twee zesde plaatsen, in Spanje en Italië, mee behalen, ookal werd de rest van het seizoen gekenmerkt door heel wat opgaves, motorproblemen en ongevallen waarin Diniz telkens betrokken raakte. Ook viel hij enkele keren uit door eigen fouten.
Tom Walkinshaw raakte het met Flavio Briatore, die aandeel had in het team, oneens over allerlei zaken, dus vertrok Walkinshaw naar Arrows en nam Diniz met zich mee. Bij Arrows had Diniz één van de meest ervaren rijders naast zich, niemand minder dan de wereldkampioen van 1996, Damon Hill. Het werd dus al een stuk moeilijker om de teamgenoot te verslaan. Tijdens de eerste GP van het seizoen in Australië, leek het erop dat Diniz tegenover Hill slechts een stukje onbenul was. Maar dan kwam de verrassing. Diniz eindigde 10de, Hill kwam er niet eens aan te pas in de race. Diniz kon de wereldkampioen verschillende keren verslaan en was dus erg overtuigend.
De rest van het seizoen was voor Arrows een echte plaag. Het ene mankement na het andere. Toch kon Pedro Diniz in Spa 7de worden en op de Nürburgring zelfs als 5de finishen, waarmee hij opnieuw twee punten behaalde. Het seizoen eindigde voor hem met een spin in Jerez.
In 1998 kreeg Diniz een nieuwe teamgenoot naast zich. Het was de Fin Mika Salo die zijn intrede maakte bij het Arrows-team. Salo was tijdens de kwalificaties vaak de snellere van beide. Toch behaalde Diniz evenveel punten dan teamgenoot Salo. In Monaco finishte Pedro knap zesde. In België deed hij het nog beter met een vijfde plaats.
Een beetje ontevreden met de wagen die hij bij Arrows ter beschikking had ging Pedro in 1999 bij het Zwitserse Sauber-team aan de slag. Peter Sauber vond de rijstijl van Diniz zeker niet slecht. Bij Sauber kreeg hij alweer een nieuwe teamgenoot naast zich. Dit keer nog een ervaren racer, Jean Alesi. Diniz hield het goed vol tegen Alesi en eindigde het seizoen met 3 punten nog voor Jean Alesi, die maar 2 punten behaalde.
Op de Nürburgring overleefde Diniz één van de meest spectaculaire crashes ooit. Het was een regenrace die dag. Alexander Wurz reed tegen de Jordan van Damon Hill. Daardoor werd Diniz door de lucht gekatapulteerd en kwam uiteindelijk ondersteboven op de grond terecht. Een bang moment voor alle fans. De marshals snelden onmiddellijk naar de bolide en draaiden deze om. Diniz zag er erg geschrokken uit maar toonde met zijn duim dat alles ok is. De fans waren opgelucht. De volgende race was Diniz alweer van de partij.
Diniz bleef ook in 2000 voor Sauber racen. Het seizoen liep echter alles behalve als succesvol. De Braziliaan behaalde geen enkel puntje waardoor de kansen op een zitje in 2001 zeer klein waren. Toen de rijders van de verschillende teams bekendgemaakt werd, was er nergens nog een Diniz te bespeuren. Dat was het einde van de vriendelijke Braziliaan als F1-rijder.
De naam Diniz bleef echter nog in de Formule 1. Op het einde van het seizoen 2000 werd bekendgemaakt dat Pedro Diniz een deel van het Prost Grand Prix-team gekocht had. Diniz maakte eventueel nog een kans als rijder bij het team, maar wilde liever een leidende functie binnen het team.
Hij en zijn familie verkochten de aandelen van het team weer omdat Prost toch niet het verhoopte succes bleek te zijn. De Braziliaan moest weer op zoek naar een nieuwe job. Deze vond hij uiteindelijk in Zuid-Amerika waar hij op zoek gaat naar jong rijderstalent. Hij is tevens ook promotor voor de Formule Renault in Zuid-Amerika.
Feiten
Geboortedatum: 22 Mei 1970
Geboorteplaats: Sao Paulo
Nationaliteit: Braziliaan
F1 Statistieken
F1 Debuut: GP Brazilië 1995 in Interlagos
Aantal Grand Prix’: 98
Aantal opgaven: 58
Aantal Punten: 10
Beste startpositie: 8ste
Beste resultaat: 5de
WK Klasseringen
1995: Forti Ford, geen punten
1996: Ligier Mugen Honda, 15de met 2 punten
1997: Arrows Yamaha, 16de met 2 punten
1998: Arrows, 13de met 3 punten
1999: Sauber Petronas, 13de met 3 punten
2000: Sauber Petronas, geen punten
Vele rijders werden afgedankt omdat ze niet aan de verwachtingen voldeden van de teambazen. De meeste rijders waren echter voor hun F1-avontuur niet zo slecht dan ze eruit zagen in de F1. Hier komt een lijstje van rijders die de laatste jaren in de F1 doorbrachten, en waarvan sommigen niet eens weten dat ze nog leven, laat staan dat ze nog ergens iets met de autosport te maken hebben.
a:0:{}
Pedro Paulo Diniz begon in 1987 met karten. Zijn racetalent was zo groot dat hij amper twee jaar later, op 19-jarige leeftijd, Braziliaans Formule Ford-kampioen werd. In 1990 domineerde hij het Zuid-Amerikaanse Formule 3-kampioenschap zo duidelijk dat men in Europa geïnteresseerd raakte in deze jonge Braziliaan.
Pedro verhuisde naar Groot-Brittannië waar hij met West Surrey Racing actief was in het Britse Formule 3-kampioenschap. Het ging daar echter niet zo makkelijk. Diniz ging het jaar daarop voor Edenbridge racen. In dat team kon hij echter niet veel groots laten zien, maar hij voelde zich wel goed genoeg om in het internationale Formule 3000-kamioenschap te gaan racen. Zo gezegd zo gedaan; hij kwam in 1993 terecht bij Forti Corse. In Enna Pergusa viel hij net buiten de punten. De rest van het F3000-seizoen was voor Pedro Diniz een katastrofe. Hij beëindigde het seizoen daardoor ook zonder punten.
Het moest beter en dat besefte hij ook. In 1994 leek het seizoen nauwelijks beter te worden. Hij viel zowat elke race uit. Pas in de voorlaatste race in Estoril greep Pedro net naast het podium en werd vierde, wat hem uiteindelijk drie punten en de 12de plaats in het F3000-kampioenschap opleverde.
Pedro Diniz kwam in de Formule 1 dankzij de ambities van zijn team, Forti, dat al lang naar de F1 wilde overstappen, en dan in 1995 ook echt deed. Als teamgenoot kreeg Diniz de ervaren Roberto Moreno naast zich. Diniz’ beste startplaats was de 20ste in Groot-Brittannië en Japan. Tijdens de races kon hij altijd profiteren van het uitvallen van een groot deel van de concurrenten. Diniz was vaker sneller dan zijn teamgenoot Moreno, en dat bleef niet onopgemerkt.
Een zekere Tom Walkinshaw, geen onbekende in de F1-wereld, zag in Pedro Paul Diniz een goede rijder, maar rook vooral het sponsorgeld dat Diniz zou meebrengen als rijder. Het was dan ook geen wonder dat we hem in 1996 in de Ligier Mugen Honda terugzagen. De wagen was niet zo schitterend, maar hij kon er toch twee zesde plaatsen, in Spanje en Italië, mee behalen, ookal werd de rest van het seizoen gekenmerkt door heel wat opgaves, motorproblemen en ongevallen waarin Diniz telkens betrokken raakte. Ook viel hij enkele keren uit door eigen fouten.
Tom Walkinshaw raakte het met Flavio Briatore, die aandeel had in het team, oneens over allerlei zaken, dus vertrok Walkinshaw naar Arrows en nam Diniz met zich mee. Bij Arrows had Diniz één van de meest ervaren rijders naast zich, niemand minder dan de wereldkampioen van 1996, Damon Hill. Het werd dus al een stuk moeilijker om de teamgenoot te verslaan. Tijdens de eerste GP van het seizoen in Australië, leek het erop dat Diniz tegenover Hill slechts een stukje onbenul was. Maar dan kwam de verrassing. Diniz eindigde 10de, Hill kwam er niet eens aan te pas in de race. Diniz kon de wereldkampioen verschillende keren verslaan en was dus erg overtuigend.
De rest van het seizoen was voor Arrows een echte plaag. Het ene mankement na het andere. Toch kon Pedro Diniz in Spa 7de worden en op de Nürburgring zelfs als 5de finishen, waarmee hij opnieuw twee punten behaalde. Het seizoen eindigde voor hem met een spin in Jerez.
In 1998 kreeg Diniz een nieuwe teamgenoot naast zich. Het was de Fin Mika Salo die zijn intrede maakte bij het Arrows-team. Salo was tijdens de kwalificaties vaak de snellere van beide. Toch behaalde Diniz evenveel punten dan teamgenoot Salo. In Monaco finishte Pedro knap zesde. In België deed hij het nog beter met een vijfde plaats.
Een beetje ontevreden met de wagen die hij bij Arrows ter beschikking had ging Pedro in 1999 bij het Zwitserse Sauber-team aan de slag. Peter Sauber vond de rijstijl van Diniz zeker niet slecht. Bij Sauber kreeg hij alweer een nieuwe teamgenoot naast zich. Dit keer nog een ervaren racer, Jean Alesi. Diniz hield het goed vol tegen Alesi en eindigde het seizoen met 3 punten nog voor Jean Alesi, die maar 2 punten behaalde.
Op de Nürburgring overleefde Diniz één van de meest spectaculaire crashes ooit. Het was een regenrace die dag. Alexander Wurz reed tegen de Jordan van Damon Hill. Daardoor werd Diniz door de lucht gekatapulteerd en kwam uiteindelijk ondersteboven op de grond terecht. Een bang moment voor alle fans. De marshals snelden onmiddellijk naar de bolide en draaiden deze om. Diniz zag er erg geschrokken uit maar toonde met zijn duim dat alles ok is. De fans waren opgelucht. De volgende race was Diniz alweer van de partij.
Diniz bleef ook in 2000 voor Sauber racen. Het seizoen liep echter alles behalve als succesvol. De Braziliaan behaalde geen enkel puntje waardoor de kansen op een zitje in 2001 zeer klein waren. Toen de rijders van de verschillende teams bekendgemaakt werd, was er nergens nog een Diniz te bespeuren. Dat was het einde van de vriendelijke Braziliaan als F1-rijder.
De naam Diniz bleef echter nog in de Formule 1. Op het einde van het seizoen 2000 werd bekendgemaakt dat Pedro Diniz een deel van het Prost Grand Prix-team gekocht had.
Diniz maakte eventueel nog een kans als rijder bij het team, maar wilde liever een leidende functie binnen het team.
Hij en zijn familie verkochten de aandelen van het team weer omdat Prost toch niet het verhoopte succes bleek te zijn. De Braziliaan moest weer op zoek naar een nieuwe job.
Deze vond hij uiteindelijk in Zuid-Amerika waar hij op zoek gaat naar jong rijderstalent. Hij is tevens ook promotor voor de Formule Renault in Zuid-Amerika.
Feiten
Geboortedatum: 22 Mei 1970
Geboorteplaats: Sao Paulo
Nationaliteit: Braziliaan
F1 Statistieken
F1 Debuut: GP Brazilië 1995 in Interlagos
Aantal Grand Prix’: 98
Aantal opgaven: 58
Aantal Punten: 10
Beste startpositie: 8ste
Beste resultaat: 5de
WK Klasseringen
1995: Forti Ford, geen punten
1996: Ligier Mugen Honda, 15de met 2 punten
1997: Arrows Yamaha, 16de met 2 punten
1998: Arrows, 13de met 3 punten
1999: Sauber Petronas, 13de met 3 punten
2000: Sauber Petronas, geen punten
