Emoties zijn nooit ver weg bij een sportevenement, en al zeker niet in een sport waar er zoveel geld en teambelangen meespelen. Huiscolumnist Steven Peeters geeft zijn kijk op het spijtige voorbeeld van Red Bull, een team dat meer races heeft verloren dan zou mogen.
a:1:{s:9:”file_name”;s:20:”kiekens_column_1.jpg”;}
Het was een bewogen race in het land dat zijn naam in het Engels deelt met een bepaalde diersoort. Veel belangrijker dan het race-incident zelf is wat de onderliggende motieven en politieke spelletjes zijn. De etter komt naar boven bij de snelste, maar minst constante renstal op de grid.
Laten we beginnen bij wat voorafging. Zowel in Spanje als in Monaco was Webber lichtjaren voor op zijn teamgenoot Vettel. Zonder tussenkomsten van de safetycar in Monaco had Webber met een bijna een halve ronde voorsprong gewonnen. Puur op snelheid werd de jonge Duitser weggereden door zijn teamgenoot, die duidelijk zijn niveau opgekrikt had. Sprongen ze toen nog samen van het Energy Station in de jachthaven van Monaco, nu konden ze elkaars bloed wel drinken. Althans, zo leek het.
Fast forward naar ronde 40 van de GP van Turkije: Vettel heeft een miniem verschil van 1 seconde in 3 ronden goedgemaakt op teamgenoot Webber, terwijl hijzelf opgejaagd werd door Lewis Hamilton, die op amper een halve seconde volgde. Bij het uitkomen van bocht 10 had Vettel betere tractie, en koos de linkerkant van Mark Webber. Geen honderd meter later vloog Vettel bijna over het voorwiel van Webber, waarbij deze zijn voorvleugel en barge-board beschadigde, en Vettel met een lekke achterband en waarschijnlijk gebroken ophanging moest opgeven. Bij het uitstappen maakte Sebastian meermaals een draaiende beweging naast zijn hoofd, alsof hij wou aangeven dat Mark meer weg had van de Tasmanian Devil dan van een racerijder. “Gek” was zijn visie op zijn aanvaring met Mark Webber. Bij het terugkomen in de pits moesten bodyguards en Red Bull-medewerkers de pers van hem afslaan.
Ondanks meerdere berichten over mogelijke regenval, was de enige donderwolk op Vettels gezicht af te lezen. Na wat knuffels met de teambazen en wat bemoedigende woorden stond hij de pers te woord, en weigerde de schuld in iemands schoenen te schuiven. Ik denk dat ik niet de enige ben die begrijpt dat dit politiek correcte ‘bla bla bla’ (om Rubens Barrichello te citeren) niet echt uit het hart van Vettel komt.
In mijn ogen toont dit aan wat de mindset van Vettel momenteel is. En je kan niet anders dan besluiten dat hij wel gefrustreerd moet zijn over de dominantie die zijn teamgenoot sinds Spanje aan de dag legde. Hij is het afgelopen jaar steeds de betere geweest van Webber, en dat gaf hem altijd een goed gevoel, maar nu hij in een hoek geduwd wordt, begint hij van zich af te bijten. Hij kwam er simpelweg niet aan te pas.
Ter verduidelijking van dit feit, en vooral dat Red Bull en de media zelfs niet eerlijk zijn over de prestaties van hun rijders nog even dit: Velen geloofden dat Vettel op de pole had moeten staan, omwille van een probleem met de roll-bar vooraan, waardoor zijn remmen blokkeerden. Feit is dat ook Webber daar problemen mee had, en er toch mee naar de pole position kon rijden. Dat toont aan dat men het gebrek aan snelheid bij Vettel maar al te graag wil toeschrijven aan technische problemen. Wat ergens ook wel waar is, maar ik vermoed dat Webber gewoon heeft leren omgaan met de porseleinen Red Bull, en Vettel zich nog steeds gedraagt als een olifant in diezelfde porseleinwinkel.
Wat is dan het probleem voor Red Bull. Een objectieve buitenstaander zou concluderen dat ze met Mark Webber een verdiende leider in het kampioenschap hebben, maar helaas redeneren ze bij Red Bull enigszins anders. De reactie van Christian Horner en Helmut Marko na de race was veelzeggend: “Webber had meer ruimte moeten laten, hij is schuldig”.
Nu ben ik niet de enige die tot de conclusie komt dat op basis van de beelden Webber genoeg plaats gaf om een F1-wagen ruimschoots te laten passeren. Het was immers Vettel zelf die de linkerkant van Webber koos bij het uitkomen van de bocht, waar Webber al een defensieve middellijn gekozen had, en zich daar netjes aan hield. Vettel koos zelf voor het kleine linkse gat en uiteindelijk draaide hij aan zijn stuur, mogelijk om Webber af te bluffen. Er zit een vorm van waarheid in de argumentering dat Webber wat meer plaats had kunnen laten, maar uiteindelijk was het Vettel die instuurde op zijn teamgenoot, en niet andersom.
Als men in Oostenrijk 2000 een fluitconcert gaf aan Ferrari door Barrichello Schumacher voorbij te laten gaan, zou men hetzelfde hebben moeten doen als Webber de deur netjes had opengelaten. Hou er rekening mee dat bij een snelheid van bijna 300km/h je in een fractie van een seconde moet beslissen, en als je al 40 ronden onafgebroken aan de leiding rijdt, dan maakt het niet uit wie je probeert in te halen, dan verdedig je. Noem het het ‘race-instinct’, maar als Webber na twee dominante zeges, en een grote kans op een derde op rij de deur zomaar had laten openstaan voor Vettel, dan had hij evengoed kunnen zeggen tegen Sebastian: “Alsjeblieft, hier is de beker voor Wereldkampioen bij de Rijders, graag gedaan” en simpelweg terugkeren naar Australië. Zo werkt het niet, en dat weet elke racer. Je gaat de deur niet zomaar openlaten voor je grootste rivaal en titelconcurrent.
Het argument dat Vettel onder druk stond van de McLarens is waar, maar hetzelfde geldt voor Webber gedurende elke van de 40 ronden in de race. En toch had Hamilton hem niet kunnen inhalen. Dan denk ik dat je goed bezig bent, niet?
Na de race kwam het bericht dat veel verklaarde. Het gaf een antwoord op de vraag: “Hoe kon Vettel, die in de race noot écht sneller kon gaan dan Webber, plots 3 tienden per ronde vinden?” Het antwoord is zo schokkend als het vreemd is: Webber werd gevraagd om enkele ronden voordien zijn benzine-mix op “fuel-saving mode” te zetten, wat hem algauw twee tot drie tienden per ronde scheelde, daar waar Vettel (die wat brandstof kon sparen voor zijn eerste pitstop omdat hij Webber en Hamilton niet kon volgen) nog drie rondjes langer voluit kon gaan. In dat licht is het dus merkwaardig dat ze bij Red Bull zo hard inspeelden op: ‘Webber had moeten erkennen dat Vettel sneller was en in het teambelang hem laten passeren’.
Dat is dus je reinste (red-)bullsh*t! En dat ze dit doen toont eens en voor altijd aan dat Vettel de lieveling is van het team. Zelfs in volle kennis van de gegevens voorhanden blijft Helmut Marko, hoofdadviseur van het team, Vettel ten volle verdedigen, daar waar menig rijders en ex-rijders zoals Martin Brundle, Alexander Wurz, Anthony Davidson, Lewis Hamilton en nota bene David Coulthard (die op de loonfiche van RBR staat) allemaal unaniem de volle 100% schuld bij Vettel leggen, voor het onnodig insturen op zijn teamgenoot.
Webber moet zich heel eenzaam hebben gevoeld bij het terugkeren van Turkije, maar ergens ook wel blij zijn, want zoals Eddie Jordan zei is de man die de beste zaak deed in Turkije wel degelijk Mark Webber. Die staat nu 15 punten voor op zijn teamgenoot en 5 punten op zijn dichtste belager, Jenson Button. Dat ze bij McLaren beter weten omgaan met dit soort situaties bleek wel in het gevecht tussen Hamilton en Button. Beiden bleven fair en gaven elkaar genoeg ruimte, in tegenstelling tot Red Bull. Dat Webber in staat is hetzelfde te doen bewees hij in Abu Dhabi 2009, toen hij rondenlang een hard maar fair duel uitvocht met jawel: Jenson Button)
Mijn persoonlijke conclusie is dat ik schrik heb gekregen van Vettel. Schrik dat hij net als zijn illustere landgenoot Schumacher, eens in het nauw gedreven, unfaire moves uit de kast haalt. Het toont gedrevenheid aan, maar ook een harde manier om kost wat kost te winnen. En dat maakt dat hij heel wat krediet heeft verloren bij fans.
Hetzelfde geldt trouwens ook voor Christian Horner, die ondanks een open brief aan de Red Bull Community nauwelijks een goede reactie kreeg van de trouwe Red Bull-fans. Zijn openlijke uitspraak ten voordele van Vettel heeft plotsklaps van hem een onbetrouwbare persoon gemaakt.
Wat dit voorval ons geleerd heeft, is dat er nog werk aan de winkel is in het relatief jonge team. Vooraf werden ze het meest homogene rijdersduo geacht te zijn, maar door de recente dominantie van Webber is dit veranderd in het meest bitsige teamduel van allemaal. Het zijn toch een bende kiekens…
